Stríð endurfæðingar Ísraels

Í ræðu sem Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels hélt í dag, 27. október, segir hann að stríði hafi verið þröngvað upp á Ísrael af Hamas, Hezbolla og Íran. Stríðsátökin krefjist einingar og styrks Ísraelsku þjóðarinnar, en með Guðs hjálp muni Ísrael sigra þetta stríð og endurfæðast.

Hann leggur áherslu á mikla einingu Ísraela þrátt fyrir mismunandi bakgrunns. En Ísraelsmenn eru ekki aðeins gyðingar. Í Ísrael búi einnig drúsar, kristnir og múslímar, sem allir standi sameinaðir í bardögum við óvinina.

Svo segir Ísraels Guð:

Þegar ég safna Ísraelsmönnum saman frá þjóðunum, þangað sem þeim var tvístrað, þá skal ég auglýsa heilagleik minn á þeim í augsýn þjóðanna, og þeir skulu búa í landi sínu, því er ég gaf þjóni mínum Jakob.

Og þeir munu búa þar óhultir og reisa hús og planta víngarða og búa óhultir, með því að ég læt refsidóma ganga yfir alla nágranna þeirra, er þá hafa óvirt, til þess að þeir viðurkenni, að ég er Drottinn, Guð þeirra. (Ez. 28:25-26).

Íran tilbúið að svara árásum Ísraels

Blinken: Ísrael slíðri sverðin!

Antony Blinken, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, kom til Jerúsalem á þriðjudag til að þrýsta á Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels um vopnahlé. Þeir ræddu saman í tvær og hálfa klukkustund.

Í meira en eitt ár hefur Ísrael legið undir stanslausum árásum frá sjö nágrannaþjóðum. Þess vegna skýtur það skökku við að Vestræn ríki krefjist vopnahlés, sem grundvallast eigi á því að Ísrael leggi niður vopn og hætti að verjast árásum.

Golda Meir, fyrrverandi forsætisráðherra Ísraels, sagði eitt sinn: „Ef arabar leggðu niður vopn, lyki ofbeldinu. En ef Gyðingar leggðu niður vopn, hyrfi Ísrael."

Stríðsaðilar munu ekki að tala saman, heldur láta vopnin tala og spyrja svo að leikslokum.

„Núna er rétti tíminn“ til að ljúka stríðinu

Þjóðirnar hata Ísrael, uppsprettu eigin hjálpræðis, því Hjálpræðið kemur frá Gyðingum.

Nú þessa daga eykst hatur þjóðanna jafnt og þétt á Gyðingum og Ísrael. Þetta hatur á hinni útvöldu þjóð Guðs hefur reyndar alla tíð verið rótgróið í samfélagi þjóðanna. En 7. Október í fyrra hófst árásarstríð Palestínumanna gegn Ísrael, það stríð stendur enn og hafa sex þjóðir lagt árásarþjóðinni lið og halda nú uppi árásum á Ísrael.

Sameiginlegt slagorð árásarmannanna er: Free Palestína.“ Með því eiga þeir við: Útrýmum Ísraelsþjóðinni, níu milljónum Gyðinga.

Í útrýmingarherferð Nazista gegn Gyðingum útrýmdu þeir sex milljónum Gyðinga. Nú stefna árásarþjóðirnar að því að útrýma níu milljónum Ísraelsmanna.

Svo undarlegt er ástandið í heiminum að Alþjóðasamfélagið ásakar Ísraelsmenn stöðugt fyrir að valda dauða fólks, meðal árásarþjóðanna, þegar þeir eru að verjast árásunum. En þetta hatur þjóðanna á Ísrael kom best í ljós þegar 18. september s.l. var samþykkt ályktun á Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna, sem krefst þess að Ísrael bindi strax enda á ólöglega veru sína á hernumdu palestínskum svæðum. 124 þjóðir samþykktu ályktunina, þar á meðal Ísland, 14 voru á móti og 43 sátu hjá. Það skal tekið fram að umrædd svæði hertóku Ísraelsmenn þegar á þá var ráðist og þurfa að halda þeim til að vígstaða þeirra rýrni ekki í átökum við óvinaþjóðirnar sem eru allt í kringum þá.

Í Esterarbók Biblíunnar er frásögn sem gerðist um 470 árum fyrir fæðingu Jesú Krists. Hún fjallar um áætlanir þjóða um að útrýma Gyðingum, en þar segir:

„Þrettánda dag tólfta mánaðar, mánaðarins adar, skyldi framfylgja tilskipun og lagaboði konungs. Þann dag höfðu óvinir Gyðinga vænst þess að ná þeim á vald sitt, en það fór á annan veg. Nú kom það í hlut Gyðinga sjálfra að yfirbuga fjandmenn sína. Gyðingar söfnuðust saman í borgum sínum í öllum héruðum konungsríkis Xerxesar til að ráðast gegn hverjum þeim sem reyndi að vinna þeim mein. Enginn gat veitt þeim viðnám enda stóð nú öllum þjóðum ógn af þeim.“ (Ester 9:1-2).

Kristnum mönnum ber að stíga fram til stuðnings Gyðingum og Ísrael með afgerandi hætti, líkt og aðalræðismaður Portúgals í Bordeaux í Frakklandi, Aristides de Sousa Mendes, gerði í annarri viku júnímánaðar 1940, þegar þýski herinn réðst inn í Frakkland. Hann stóð þá frammi fyrir vali: Að hlýða ríkisstjórn lands síns, eins og hann hafði ætíð gert, eða fylgja samvisku sinni, og gera það sem honum var bannað, þ.e.a.s. að bjarga þúsundum Gyðinga frá Frakklandi, undan ofsóknum Nazista, og koma þeim í skjól til Portúgals.

Sem aðalræðismaður Portúgals, hafði hann tök á að hjálpa, en það yrði honum án efa dýrkeypt, því hann myndi með því leggja eigið líf hættu og eyðileggja framtíð fjölskyldu sinnar. Sousa Mendes, bjó í stórri íbúð í Bordeaux með útsýni yfir ána Garonne ásamt eiginkonu sinni og yngstu börnum þeirra, en þau hjón eignuðust saman 15 börn.

Hann var portúgalskur aðalsmaður sem elskaði fjölskyldu sína og unni landi sínu af öllu hjarta og hafði skrifað um það bók sem heitir, „Land drauma og ljóða“.

Þegar Þjóðverjar voru að yfirtaka Frakkland flúði franska ríkisstjórnin frá París og Nazistar settu upp hakakrossfánann við Sigurbogann, þá hröktust þúsundir flóttamanna, mest Gyðingar, suður á bóginn í átt að Íberíuskaga í þeirri von að komast til Portúgals og þaðan á skip sem sigla myndu frá Evrópu.

Flóttafólkið vissi að það þyrfti vegabréfsáritun frá sendiráði Portúgals til að hægt væri að komast í gegnum Spán til Portúgals. Þess vegna kom fólkið til Bordeaux þúsundum saman og stillt sér upp fyrir framan Sendiráðið í von um að fá vegabréfsáritun.

Það olli Sousa Mendes miklu hugarangri að horfa út um glugga sendiráðsins og fylgjast með þjáningum flóttamannanna, sem fjölgaði hratt. Fólkið hafði hins vegar ekki vitneskju um að sjö mánuðum áður hafði hinn einþykki einræðisherra Portúgals, António de Oliveira Salazar, gefið út fyrirskipun sem kölluð var Circular 14, þar sem hann bannaði stjórnarerindrekum sínum að láta flóttamönnum í té vegabréfsáritanir, og lagði þar sérstaka áherslu á að hafna skyldi Gyðingum og Rússum, reyndar öllum, sem átökin höfðu gert ríkisfangslausa.

Þó að Salazar hafi lýst yfir hlutleysi gagnvart stríðsátökunum, var hlutleysi Portúgals í raun afstætt. Þegar herir Nazista ruddust í gegnum Evrópu, vildi Salazar hvorki ögra Hitler né fasistanum Francisco Franco, einræðisherra Spánar.

Þrátt fyrir bann Salazar, bað Sousa Mendes um leyfi frá ríkisstjórninni Lissabon til að gefa út vegabréfsáritanir. Þann 13. júní svaraði utanríkisráðuneytið í Portúgal: „Leyfi til vegabréfsáritana hafnað.“

Sousa Mendes bauð samt einum manni vegabréfsáritun, pólskum rabbína að nafni Chaim Kruger. Honum hafði Sousa Mendes kynnst meðal flóttamannanna. Kruger hafði þjónað Gyðingum í Belgíu þegar stríðið skall á. Nú var hann á flótta undan Nazistum ásamt eiginkonu sinni og fimm ungum börnum þeirra.

Kruger afþakkaði hins vegar vegabréfsáritun fyrir sig einan. „Það er ekki bara ég sem þarf hjálp,“ sagði hann við Sousa Mendes, „heldur allir þeir Gyðingar sem hér eru í lífshættu.“

Sousa Mendes, sem var mjög trúaður kaþólikki, brá við þetta svar rabbínans. Hann tók sér þriggja daga umhugsunarfrest og var á bæn í einrúmi og með konu sinni. Eftir það átti hann samtal við Kruger rabbína og sagði: „Ég hef ákveðið að gefa út vegabréfsáritun til allra sem biðja um það, jafnvel þótt ég missi stöðu mína. Ég verð að hegðað mér eins og kristnum manni sæmir og eins og samviska mín segir mér.“ Sousa Mendes gerði sér full grein fyrir aflleiðingum þeim sem gjörðir hans myndu hafa fyrir hann.

Í júní 1940, opnaði hann dyr Sendiráðsins og byrjaði að undirrita vegabréfsáritanir í þúsundatali. Og þegar hann var byrjaður hætti hann ekki. Hann undirritaði vegabréfsáritanir bókstaflega dag og nótt fyrir flóttamennina.

Þegar svo Aristides de Sousa Mendes var kallaður heim til Portúgals var hann ákærður og hlaut harðan dóm. Hann var sviptur embætti sínu og eftirlaunum og þótt hann væri löglærður var hann sviptur leyfi til að stunda lögfræðistörf. Hann missti allar eigur sínar og lifði eftir það í sárri fátækt og upp á ölmusur kominn til dauðadags, en hann lést árið 1954.

Aristides de Sousa Mendes bjargaði lífi um það bil 30.000 manna.

Í lok síðari heimstyrjaldarinnar, sem endaði með sigri herafla bandamanna, tók Salazar einræðisherra Portúgals á móti alþjóðlegri viðurkenningu fyrir að hafa tekið á móti flóttafólkinu. Sögubækur Portúgals voru ritaðar í samræmi við það, án þess að nafn Aristides de Sousa Mendes kæmi nokkursstaðar fram.

En nú hefur loks orðið á því breyting. Við hátíðlega athöfn, 19. júlí 2024 var Casa do Passal opnað almenningi. Þetta er húsið sem var heimili Aristides de Sousa Mendes. En stofnun, sem ber nafnið Fundação Aristides de Sousa Mendes, tók til starfa árið 2000, keypti húsið og hefur nú lokið við að gera það upp.

Sprengjudróni hæfði heimili forsætisráðherrans

Jón Ársæll! Hér er Orð til þín:

„En Guð leysti Hann úr dauðans böndum og reisti hann upp, enda gat það aldrei orðið að dauðinn fengi haldið Honum, því að Davíð segir um hann:

Ávallt hafði ég Drottin fyrir augum mér. Hann er mér til hægri handar svo að mér sé borgið.

Fyrir því gladdist hjarta mitt og tunga mín fagnaði.

Meira að segja mun líkami minn hvílast í von. Því að ekki munt þú skilja sálu mína eftir í helju og eigi láta þinn heilaga verða rotnun að bráð.

Kunna gerðir þú mér lífsins vegu og návist þín fyllir mig fögnuði.“ (Post. 2:24-28).

Tekst á við ellina með aðstoð geðlæknis

Er skuldin er á Kerfinu, ekki á okkur?

Það er þægilegt að skella allri skuld á Kerfið, kenna því um að hafa ekki sýnt miskunnsemi og kærleika, sem við sjálf áttum að sýna.

Við ætlumst gjarnan til að ópersónulegt ríkisvald geri kraftaverk í lífi okkar og annarra, eins og um Guð almáttugan væri að ræða. En dautt Kerfi getur ekki veitt neinum neitt í kærleika, því það vinnur ekki kærleiksverk, heldur vinnur það samkvæmt regluverki.

Árið 30 e. Kr. sagði Jesús Kristur áheyrendum sínum dæmisöguna af Miskunnsama Samverjanum. Í því framhaldi hófu eftirfylgjendur Hans, Kirkjan, markvisst hjálparstarf. Óteljandi undursamlegir hlutir fóru að gerast í lífi kristins fólks.

Kirkjan setti á stofn klaustur þar sem tekið var á móti fólki sem þarfnaðist hjálpar, þegar fjölskyldur þess voru ófærar um að veita aðstoð.

Klaustrin urðu að sjúkrahúsum, elliheimilum og félagsmálastofnunum. Kristið fólk rak klaustrin með frjálsum framlögum, í anda þess kærleika sem Kristur boðaði heiminum og gerir enn.

Fyrir um það bil eitthundrað árum fór Ríkiskerfið að taka að sér þjónustuna sem Kirkjan hafði stundað í kærleika. Það hefði aldrei átt að gerast. Af þeim sökum erum við stöndum hér í dag.

Er ekki ástæða til að við biðjum svona: „Fyrirgef oss vorar skuldir, svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum.“

Engu um að kenna nema handónýtu kerfi

Ísraels Guð er sá sem rétt hefur fyrir sér

Í Miðausturlöndum við botn Miðjarðarhafs býr þjóð sem kennd er við Jakob son Ísaks son Abrahams. Þjóðin er aðeins um það bil 9,4 milljónir manna, en samt hefur þessi þjóð gegnt, og mun halda áfram að gegna mjög mikilvægu hlutverki í sögu heimsins.

Í Biblíunni er talað um Ísraelsmenn sem útvalin lýð Guðs. Margir velta því fyrir sér hvers vegna útvaldi Guð Ísrael til að vera sinn lýð? Hvað er svona sérstakt við Ísrael sem gerir þá öðruvísi en hverja aðra þjóð?

Útvalningin gefur til kynna að Guð hafi kannað allar þjóðir jarðar og sagt: „Þetta er sú þjóð sem ég vel“. En það var ekki þannig. Tilgangur Guðs með Ísrael var, að þeir yrðu þjóð sem myndi hlýða Honum og halda sáttmála Hans. Með því að gera það yrðu þeir fulltrúar Guðs á jörðinni. Ísrael yrði fyrirmynd að þeim lífsháttum sem Guð vildi að allar þjóðir hefðu.

Sáttmálinn sem Guð gerði við Ísrael var skilyrtur, þannig að ef og þegar þeir ákváðu að yfirgefa lögmál Guðs og ganga í óhlýðni, sem þeir gerðu oft, myndu þeir fyrirgera mörgum af þeim blessunum og forréttindum sem Guð hafði sérstaklega fyrir þá. Hins vegar þráði Guð áfram að Þjóðin helgaðist og væri aðgreind fyrir tilgangi Hans.

Niðjatal Ísraelsþjóðarinnar var einnig mjög mikilvæg í augum Guðs, því að Jesús Kristur myndi verða af ætt Abrahams, Ísaks og Jakobs. Þetta er í raun og veru kjarninn í því hvers vegna Guð valdi Ísrael til að vera sína útvöldu þjóð.

Koma Jesú uppfyllti loforð sem Guð gaf Abraham um að allir á þessari jörðu, sem lifa, og munu lifa, eða hafa nokkru sinni lifað, geta notið góðs af, ef þeir vilja við því taka. "...og af þér skulu allar ættkvíslir jarðarinnar blessun hljóta." (1. Mósebók 12:3).

Þetta fyrirheit Guðs sýnir okkur að Guð valdi ekki fyrst og fremst þjóð, hann valdi mann, og byggði upp þjóð af þessum manni. Guð gerði Ísrael að frábærri þjóð til að uppfylla loforð sem Hann gaf Abraham.

Þegar þú hugsar um Ísrael, þjóðina og landið þar sem Ísrael býr, minnstu þess þá, að þegar Guð lofar einhverju mun Hann standa við fyrirheit sitt. Ísraelsmenn voru útvalin þjóð Guðs vegna þess að þeir tákna trúfesti Guðs við Abraham, Ísak og Jakob og sýnir að Hann stendur við Orð sín. „Drottinn sagði við Abram, eftir að Lot hafði skilið við hann: Hef þú upp augu þín, og litast um frá þeim stað, sem þú ert á, til norðurs, suðurs, austurs og vesturs. Því að allt landið, sem þú sér, mun ég gefa þér og niðjum þínum ævinlega.“ (1. Mósebók 13:14-15).

Æðstiklerkur: „Palestínumenn höfðu rétt fyrir sér“

Fagna alþjóðadegi „réttinda“ til drápa barna sinna í móðurkviði.

Í mars á þessu ári varð Frakkland fyrsta ríki heimsins, til að koma á stjórnarskrárbundnum „rétti“ til drápa á ófæddum börnum sínum. Frakkar fögnuð á útifundum víðsvegar í landinu þann 28. september s.l. og hafa gert daginn að alþjóðahátíðisdegi "réttindanna".

Bandaríkjamenn töldu sig hafa slíkan „rétt“ í áratugi, eða þar til fyrir tveimur árum, að Hæstiréttur Bandaríkjanna úrskurðaði að sá „réttur“ væri ekki fyrir hendi.

Við þökkum ekki síst Donald Trump þessa niðurstöðu, þar sem hann skipaði þrjá íhaldssama dómara í Hæstarétt þegar hann sat í forsetaembætti.

Söfnuðust saman á alþjóðadegi öruggra þungunarrofa

Hezbollah og Hamas geta stöðvað stríðið í dag!

„Enginn virðis geta stöðvað Netanjahú“ segir Josep Borrell utanríkismálastjóri Evrópusambandsins.

Honum skjátlast hrapalega, því að alltaf hefur legið fyrir að ef og þegar Hezbollah og Hamas leggja niður vopn og gefast upp fyrir Ísrael, stöðvast stríðið.

Stríðið hófst þegar þessir sömu aðilar hófu það, það var ekki Ísrael eins og 124 ríki innan Sameinuðu þjóðanna reyna að láta í veðri vaka og þar með talið Ísland.

Hisbollah staðfesta dauða leiðtogans

Ísrael er aðeins að svara árásum. Hlé á því er óhugsandi.

Ísrael stundar ekki árásir á þjóðir að fyrra bragði. Árásir Ísraelsmanna á Hamas, Hisbollah og Íran eru allar gagnárásir til varnar Ísrael.

Meir hluti ríkja Sameinuðu þjóðanna fara með lygar er þau fjalla um varnarstríð Ísraelsmanna eins og Ísrael hafi átt upptökin á stríðinu.

Þess vegna kom Netanjahú þann 27. september óvænt í heimsókn á fund Allsherjarþingsins til að lesa þeim pistil, og það veitti ekki af.

Satan á í stríði við Guð um mennina á jörðinni.

Þjófurinn, Djöfullinn, er á jörðinni til að stela slátra og eyða mönnunum, en Jesús er kominn til að menn eignist líf í fullri gnægð.

Guð hefur útvalið Gyðinga og konung þeirra sérstaklega, til að fara gegn illsku heimsins og færa mönnum hjálpræði. Þess vegna reynir Satan að blekkja mannkynið til að fara gegn Gyðingum og um leið gegn eigin hjálpræði. Þetta kemur glöggt fram í hegðunarmynstri Sameinuðu þjóðanna.

Netanjahú um SÞ: Fyrirlitlegur farsi

Svona gæti Stjórnarsáttmáli komandi ríkisstjórnar Arnars Þórs Jónssonar, litið út:

Stjórnarskrá Íslands verði virt.

Aðeins Alþingi setji lög í landinu.

Unnið verði markvist að viðhaldi kristilegra gilda.

Einstaklingsfrelsi tryggt.

Varðstaða efld um tjáningarfrelsið.

Komið verði á sjálfbærni í matvælaframleiðslu, og þar með fullnýtingu sjávarfangs eins og t.d. hvalastofna.

Reist nýtt vatnsaflsraforkuver til framleiðslu ódýrs rafmagns fyrir Íslendinga.

Tryggð verði örugg landamæravarsla.

Staðinn vörður um íslenska hagsmuni á alþjóðavettvangi.

Unnið að örvun hagvaxtar í landinu.

Stöðvuð skattpíning og vaxtaokur.

Skrúfað fyrir stjórnlausa útþenslu ríkisins.

Hætt austri skattpeninga í stjórnlausan innflutning hælisleitenda.

Stöðvuð verði eyðsla fjármuna í gæluverkefni svo sem baráttu gegn upploginni vá af loftlagsbreytingum.

Hætt vopnakaupum fyrir stríðandi fylkingar úti í heimi.

Viðræður við Miðflokkinn skiluðu engu